Onlangs gaf ik workshops tijdens de hackaton van ING: 24hCodING 2016. Ik sprak daarnaast met veel teams over hun ideeen, hun plannen en hun verwachtingen. Het was een feestje! Creativiteit in een snelkookpan. Het doel was helder: binnen 24 uur een werkend prototype opleveren voor omni-channel banking. De situatie: 400 mensen in de concertzaal van de Heineken Music Hall aan lange tafels. Overal kabels, laptops, stoelen, whiteboards van karton. Een georganiseerde chaos van 400 mensen. Levert dat eigenlijk wel wat op?

Je kunt zeggen: er zijn maar 5 ideeën die met een prijs naar huis gingen. Er worden maar 5 ideeën verder uitgewerkt. Maar dat is mij te smal gedacht. Er zijn 400 mensen bezig geweest om over de toekomst na te denken. Er zijn 400 mensen die klachten hebben geïnventariseerd en daar een oplossing voor hebben bedacht. Dat gaat zich echt wel uitbetalen. Misschien in de vorm van het winnende idee. Misschien op een andere manier. Maar alles wat is geleerd komt ergens in terecht.

Een paar quotes van mensen die ik sprak tijdens de hackathon:

• Concreter dan dit wordt mijn werk niet!
• Tijdsdruk werkt echt!
• Ik heb nog meer ideeën gekregen voor nieuwe of betere diensten.
• We hebben niet gewonnen, maar ik denk wel dat ik de klant weer beter ken!
• We hebben niet gewonnen, maar ik heb ondertussen wel een bug opgelost die me al tijden bezig hield!

Wat mij zelf opviel waren de volgende zaken:

Customer focus.

Hoewel de hackathon doet vermoeden dat het vooral gaat om technische hoogstandjes, is dat niet wat ik heb gezien. De winnende teams kozen allemaal voor het perspectief van de klant om hun verhaal te vertellen. De meerwaarde van de dienst werd helder gemaakt via situaties, waarin de klant iets kreeg of kon wat eerder niet lukte. Deze customer focus leverde ook meteen de prototype-focus. Het zorgde voor heldere usecases waarin het prototype de werking moest demonstreren van de dienst. Dit hielp om de tijdsdruk te hanteren en die 24 uur goed te besteden aan de bouw van de juiste features.

Ik hoop natuurlijk dat mijn workshops Value Proposition Design en Lean Business Model met het accent op klant-probleem-en-dan-pas-de-oplossing hieraan hebben bijgedragen. Maar eerlijk is eerlijk; ik heb lang niet alle teams langs gehad of kunnen helpen. En de teams bestonden ook lang niet allemaal uit alleen maar programmeurs.

En dat brengt me bij het tweede opvallende punt:

Multidisciplinariteit.

Opvallend veel teams bestonden uit meer dan programmeurs. Ik heb, naast hard core IT-ers, gesproken met Customer Journey Experts, Productowners, Agile coaches, Market Specialists en dan ben ik mogelijk nog wat representanten van de business vergeten. En ik telde opvallend veel vrouwen. Zeer verheugend. Ik denk dat deze diversiteit in rollen, perspectieven en verantwoordelijkheden de helderheid van de propositie ten goede komen. En dan spreek ik nog niet eens over de positieve bijdrage aan de kameraadschappelijk competitieve sfeer, die in de black box hing. De ommezwaai naar Agile werken die de ING vorig jaar heeft ingestoken, zag ik hier goed terug.

En dan nog de Can-Do mentaliteit.

Tijdens de ochtend na de nacht, dus vlak voor de pitches, stond ik bij een team dat zijn prototype demonstreerde. Het team dacht dat de werking rond was, maar zag ter plekke dat de verwachte berichten niet op de devices aankwamen. Geroutineerd werden snel de mogelijke redenen en de opties besproken. Binnen een paar minuten was er een besluit en werd de betreffende programmatuur aangepast. Ook in de workshops merkte ik dit. Bij discussies in teams over mogelijke oplossingsrichtingen hoorde ik geen enkele keer: dit kan niet, dit moeten we niet willen. Wel hoorde ik: hmmm, lastiger dan ik dacht, hoe kunnen we het wel voor elkaar krijgen? Heb jij nog een idee?

Wat een rijkdom! Daar kan geen hei-sessie tegenop! Dit was 55 x improvisatie op 200 bij 80 centimeter (de gemiddelde tafelruimte per team). Klinkt als winst op alle fronten.

Geen wonder dus dat de hackathons je momenteel om de oren vliegen, tot aan de aankondiging toe van de MS Hackathon bij de DWDD vorige week. Toen ik dat hoorde dacht ik: Eindelijk: IT goes mainstream. Eindelijk wordt het normaal dat IT een middel is om een doel te bereiken. Dat IT onderdeel is van de oplossing en niet van het probleem. En dat het dus logisch is dat wetenschappers, gebruikers/klanten/patienten met programmeurs samenkomen om kennis en kunde bij elkaar op te tellen tot oplossingen. Met als doel een aantal sprints te voltooien binnen een kort tijdsbestek.

Een hackathon dus! De overtreffende trap van sprint!

Heb je zelf ook zo’n ervaring? Werk je in een Agile omgeving? Laat me hieronder weten wat voor jou goed werkt om IT deel van de oplossing te laten worden. Ik ben benieuwd naar jouw ervaring. 

Ben je geïnteresseerd in klantgerichte productontwikkeling? En vraag je je af hoe je dit moet aanpakken? Kom dan eens naar mijn GRATIS introductie workshops voor Waarde propositie en de Lean Startup aanpak.